Klasyfikacja substancji i mieszanin

Podstawową zasadą rozporządzenia w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji (CLP) jest klasyfikacja własna substancji lub mieszaniny przez wytwórcę, importera albo dalszego użytkownika.

Polega to ona na identyfikacji zagrożeń stwarzanych przez daną substancję lub mieszaninę i porównaniu informacji o zagrożeniach z kryteriami określonymi w rozporządzeniu CLP. Klasyfikacja ta opiera się na niebezpiecznych właściwościach substancji lub mieszaniny, a nie na prawdopodobieństwie narażenia i kwestiach związanych z ryzykiem.

Samodzielna klasyfikacja ma na celu ustalenie, czy substancja chemiczna lub mieszanina stwarza zagrożenie fizyczne, zagrożenie dla zdrowia i(lub) środowiska oraz poinformowanie o tych zagrożeniach we właściwy sposób innych podmiotów w łańcuchu dostaw poprzez odpowiednie oznakowanie, gdy produkt jest wprowadzany do obrotu, niezależnie od objętości produkowanej substancji lub mieszaniny.

Samodzielna klasyfikacja

Na mocy rozporządzenia CLP substancję należy samodzielnie sklasyfikować, gdy w załączniku VI do rozporządzenia CLP nie istnieje zharmonizowana klasyfikacja dla tej substancji, a ma ona niebezpieczne właściwości. W przypadku substancji, dla których istnieje zharmonizowana klasyfikacja (wpis w załączniku VI do rozporządzenia CLP), zharmonizowana klasyfikacja zagrożeń jest prawnie obowiązująca dla klas i dalszych zróżnicowań rodzajów zagrożeń uwzględnionych w tym wpisie. Klasy i dalsze zróżnicowania rodzajów zagrożeń nieuwzględnione we wpisie należy ocenić i sklasyfikować samodzielnie, zależnie od okoliczności.

Możliwe są pewne wyjątki w zharmonizowanej klasyfikacji, jeśli są uzasadnione ze względu np. na odmienny stan fizyczny lub postać substancji wprowadzonej do obrotu albo uwagę związaną z wpisem w załączniku VI. Ponadto, klasyfikację wskazaną w załączniku VI jako minimum klasyfikacji należy ocenić na podstawie dostępnych informacji i w przypadku stwierdzenia danych wymagających zaklasyfikowania danej substancji do kategorii bardziej niż minimalnie niebezpiecznych należy przyznać jej tę kategorię.

Należy starannie ocenić inne niejasności związane z „przełożeniem” klasyfikacji zagrożeń według dyrektywy w sprawie substancji niebezpiecznych (DSD) na klasyfikacją zgodną z rozporządzeniem CLP. Zawsze, gdy przeprowadzana jest samodzielna klasyfikacja substancji (oprócz klasyfikacji zharmonizowanej w załączniku VI do rozporządzenia CLP), decyzję należy uzasadnić i uzgodnić w stosownych przypadkach z innymi wytwórcami, importerami lub dalszymi użytkownikami.

Jeśli dla substancji nie ma aktualnego wpisu w załączniku VI (tj. nie istnieje zharmonizowana klasyfikacja tej substancji do jakiejkolwiek klasy zagrożeń), wytwórca lub importer muszą ocenić wszystkie stosowne klasy zagrożeń i dokonać samodzielnej klasyfikacji wszystkich klas zagrożeń, dla których spełnione zostały kryteria klasyfikacji.

Mieszaniny zawsze należy samodzielnie sklasyfikować przed wprowadzeniem do obrotu, ponieważ nie podlegają one procedurze zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania (CLH).

Aby dokonać samodzielnej klasyfikacji, podmiot klasyfikujący musi zebrać wszystkie dostępne informacje oraz ocenić ich adekwatność i wiarygodność. Następnie należy ocenić te informacje zgodnie z kryteriami klasyfikacji i podjąć decyzję o właściwej klasyfikacji.

Klasyfikacja mieszanin przebiega w podobny sposób. Można je sklasyfikować na podstawie danych dotyczących samej mieszaniny, podobnych badanych mieszanin lub poszczególnych składników mieszaniny.

Wytwórcy, importerzy i dalsi użytkownicy muszą śledzić nowe osiągnięcia naukowe i techniczne, aby zadecydować czy należy przeprowadzić ponowną ocenę samodzielnej klasyfikacji substancji lub mieszaniny wprowadzonej przez nich do obrotu.